میگو دارای 49 میلی‌گرم منیزیم می باشد، بنابراین می‌توان این منبع پروتئینی را برای تنظیم انقباضات عضلانی، استحکام استخوان ها و دندان‌ها و بهبود متابولیسم بدن مورد استفاده قرار داد.
مصرف میگو به دلیل وجود ماده معدنی فراوان و ارزش غذایی بالا زمانی که با سبزیجات تازه، بخارپز شود باعث بهبود ضعف‌های عضلانی می‌شود. پزشکان و متخصصان تغذیه بر این باور هستند که میگو از نظر تغذیه‌ای در گروه گوشت‌ها جای می‌گیرد اما در میان محصولات دریایی دارای ارزش غذایی متفاوتی است؛ به این ترتیب که در هر 100 گرم از آن، 23 گرم پروتئین، 99 کیلوکالری انرژی، 1 گــــــرم چربی و 46 میلی گرم منیزیم وجود دارد. پس می‌توان آن را یک گوشت پر از پروتئین نامید. در ضمن منیزیم فراوانی که در میگو وجود دارد کمک می‌کند تا افرادی که کلسترول و تری‌گلیسیرید بالا دارند، از این مشکل رهایی پیدا کنند.
متخصصان تغذیه تاکید بر این دارند که به علاوه اگر فردی با مشکل بی‌اشتهایی و تهوع روبه‌رو است با مصرف میگو می‌تواند این مشکل را رفع کند. تحقیقات نشان می‌دهد که رژیم غذایی کم سبزی و مملو از غلات تصفیه شده احتمال بروز کمبود این ماده مغذی را فراهم خواهد کرد و عادت به خوردن میگو به دلیل وجود ما معدنی یاد شده به خصوص اگر با سبزیجات تازه و یا بخارپز استفاده شود، ضعف‌های عضلانی را برطرف می‌کند.
