آبزيان موجود در بازارهاي عرضه را ميتوان به چهار گروه تقسيم نمود:
-
آبزيان دریایی جنوب نظير:
ميگو دريايي(صورتي،سرتيزو …) ، ماهي شير، شوريده، قباد، هوور، سارم،
حلوا سفيد، حلوا سياه، سنگسر، صافي، سرخو، كوتر، گيش، راشگو، مقوا، شانك و …
-
آبزيان دريايي شمال:
ماهي سفيد، كفال، اوزونبرون و …
-
آبزيان پرورشي سرد آبی:
انواع ماهي قزل آلا
-
آبزيان پرورشي گرم آبي:
ميگوي پرورشي(سفيد هندي، موزي و…)، آمور، فيتوفاگ، بيگ هد، كپور،
كه گروه اول جزو آبزيان آب هاي شور و سه گروه بعدي جزو آبزيان آب هاي لب شور و شيرين محسوب
ميشود.
مصرف کدام دسته از آبزیان توصیه می شود؟
با توجه به اینکه در بعضی از استخرهای پرورش ماهی در کشورمان زیر نظر دکتران دامپزشک و متخصص اداره نمی شود نمی توانیم از تغذیه ی سالم ماهی های پرورشی مطمئن شویم . به همین دلیل در ایتدا مصرف ماهیان اقیانوسی و آب های آزاد سپس ماهیان دریای جنوب و بعد ماهیان دریای شمال و در نهایت به مصرف ماهیان پرورشی توصیه می شود. البته این سخن به معنای حذف ماهیان پرورشی از برنامه ی غذایی نیست.
بیشتر بخوانیم: به چند دلیل توصیه می شود از ماهی دریا خرید کنید.
فرق بین ماهیان جنوب و شمال در چیست؟
در سال های اخیر گفته شده است آب دریای خزر به دلیل اینکه یک دریاچه ی بسته است آلوده می باشد و آبزیان موجود در دریاچه ی خزر نسبت به آبزیان دریای جنوب که جزو آبهای آزاد است، بیشتر در معرض آلودگی می باشند. اما تا کنون میزان تاثیر این آلودگی بر گوشت آبزیان مشخص نشده است.
چطوری از شر آلودگی احتمالی در آبزیان خلاص شویم؟
از آنجایی که بیشتر آلودگی ها در قسمت چرب ماهی یعنی در پوست آن جمع می شود می توان در زمان طبخ، پوست آن را از گوشتش جدا کرد.
علاوه بر پوست، آبشش و کبد هم منبع تجمع آلودگی ها می باشد اما خوشبختانه این دو قسمت قابل مصرف نیستند و هنگام پاکسازی ماهی این دو قسمت را از بدن ماهی خارج می کنند.
