گوشت آبزیان دریایی جزء گوشت های سفید بوده و در حال حاضر حدود 20 درصد از سهم پروتئین حیوانی کل جهان از طریق ماهی و آبزیان تامین می شود.
ماهی یک منبع غنی از پروتئین به حساب می آید بطوری که در مقایسه با انواع گوشت ها، از نظر کمی بیشترین درصد پروتئین را دارد ( بطور متوسط 22- 18 درصد) و از نظر کیفی نیز برخلاف گوشت قرمز دارای بافت پیوندی کم تر و فاقد الاستین است که فقدان الاستین هنگام تبدیل کولاژن – ژلاتین در هنگام پخت باعث می شود که پروتئین پخته شده راحت تر هضم شود و هضم آن به 99 درصد می رسد.
از نظر تغذیه ای منبع بسیار عالی از تمام اسیدهای آمینه به خصوص لیزین است. این اسید آمینه از جمله اسیدهای آمینه ضروری است که در بدن ساخته نمی شود. غلات از قبیل نان و برنج از نظر این اسید آمینه فقیر هستند و بنابراین هنگامی که ماهی با نان یا برنج خورده شود پروتئین کاملی به بدن فرد می رسد. گوشت ماهی ده نوع اسید آمینه ضروری بدن شامل آرژنین، هیستیدین، ایزولوسین، لوسین، لیزین، میتونین، فنیل آلاتین، ترئونین، تریتوفان، و والین را داراست.
تقریباً بیشتر انواع ویتامین ها در ماهی موجود است اگرچه میزان آن در گونه های مختلف و حتی در قسمت های مختلف یک ماهی نیز متغیر است. قسمت هایی از ماهی مانند جگر، روده و تخم ماهی که معمولاً مصرف نمی شود منابع سرشاری از ویتامین های محلول در چربی هستند و مقدار ویتامین های موجود در آن ها از گوشت ماهی بیشتر است.
ویتامین های گروه ب ( ب12، ب6، ب3، ب2 و ب1) و همچنین ویتامین های محلول در چربی (آ ، دی ، ای و کا ) در ماهی موجود می باشند.
ماهیان دریایی به دلیل دارا بودن مواد غذایی ذکر شده در بالا نقش موثری در پیشگیری از بیماری ها و تضمین سلامت بشر دارد.
